Het is een herkenbare ergernis voor heel veel mensen: pakketjes die naar binnen worden gegooid, gewoon open en bloot voor de deur worden gezet of zelfs helemaal verdwijnen. Maar who’s to blame? Rambam onderzocht het.

Een verloren pakket, een beschadigd pakket, een te laat bezorgd pakket, een onbeschofte bezorger… Websites als Klachtenkompas en sociale media staan vol met dergelijke klachten. Het Centraal Bureau voor de Statistiek doet ieder jaar onderzoek naar de ervaring van consumenten met webwinkels en constateert dat maar liefst de helft van de consumenten die in 2019 weleens iets online hebben gekocht, daar klachten over heeft. Maar hoe terecht is die irritatie?

Consumenten ontvangen hun pakketten het liefst zo snel mogelijk en kosteloos thuis. We bestellen vier paar schoenen om er vervolgens weer drie terug te sturen. En dat het gratis gebeurt, vinden we heel normaal. Bezorgers sjouwen met tuinsets, wasmachines en maandvoorraden hondenvoer. Ze werken zich uit de naad om de producten die de consument voor 23.00 uur bestelt, de volgende dag af te leveren. 

Achter die gehaaste pakketbezorger aan de voordeur gaat een schrijnend verhaal schuil over werkdruk en extreem lage tarieven, vertelt Ruud Wassenaar, voorzitter van de Belangenvereniging voor Pakketdistributie. 

De belangenvereniging berekende dat er dagelijks ongeveer 6350 bezorgers op pad zijn om onze pakketten te bezorgen. Van die bezorgers werkt ongeveer een derde in loondienst bij een bezorgbedrijven als PostNL en DHL. Een heel klein deel werkt als zzp’er en krijgt betaald per stop. Maar het grootste deel (bijna twee derde) werkt voor een onderaannemer: vaak zelfstandigen met personeel die in opdracht werken voor de pakketreuzen.  

De onderaannemers vinden dat ze worden uitgeknepen door de pakketbedrijven, die betalen zo’n 28,50 euro per uur per bezorgroute. Van dat bedrag moeten salarissen, vakantiegeld, pensioenen, bussen, verzekeringen, brandstof en ondernemersloon worden betaald. “Pakketbezorgers zitten gevangen in een systeem waarin de tarieven gedrukt worden en er steeds meer pakketten per uur bezorgd moeten worden”, zegt Wassenaar. Zo zouden onderaannemers in gesprekken over tarieven met de pakketbedrijven regelmatig te horen krijgen: voor jou nog tien anderen.

Om die werkdruk zelf te ervaren gingen de Rambammers als bezorgers op pad. Yora en Filemon stapten in een bestelbus om te testen of het hen lukte om 170 pakketten - het gemiddelde aantal dat een bezorger op een dag aflevert – te bezorgen. Dat is al een race tegen de klok. En hoe meer dichte deuren een bezorger tegenkomt op zijn route, hoe groter de uitdaging om alle pakketten kwijt te raken.

Het gevolg is dat ze tijdens hun zoektocht zoveel begrip krijgen voor bezorgers dat ze een sympathieke actie voor hen optuigen; De Dag Van De Pakketbezorger op 7 maart.