In Popcorntijd bespreekt Melvin Bruhn wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week de nieuwe Tarantino.

Een nieuwe Tarantino-film blijft een evenement. Of je nou een fan bent of niet, als filmliefhebber blijft het interessant om te zien wat hij gemaakt heeft. Hij is dan ook de enige filmmaker die ermee wegkomt om zijn films te nummeren: The 8th film by Quentin Tarantino. En dan hebben we het in dit geval over The Hateful Eight, die vanaf vandaag in de bioscoop draait. Het is na het succesvolle Django Unchained zijn tweede western, maar dit keer meer ‘vintage’ Tarantino, wat zowel goed als slecht nieuws is. Acht ongure types moeten tijdens een storm in een hut schuilen, maar vertrouwen elkaar geen seconde: een setting waar de filmmaker zich thuis voelt. Het geweld en de scherpe dialogen vliegen je weer om de oren, wat ontzettend vermakelijk is, maar we hebben het allemaal al eens eerder gezien. Het knappe aan Tarantino is dat hij zo goed als alle genres zich eigen maakt en ze herkenbaar van zijn hand zijn. Maar voegt hij er ook daadwerkelijk iets aan toe?

Naar mijn mening onderscheid film zich van andere kunstvormen door montage en bewegend beeld. Voor een sterk verhaal kan je een boek lezen, voor mooie muziek zet je je favoriete album op en als je indrukwekkend acteerwerk wilt zien kan je naar het theater. Uiteraard kan film dit ook allemaal, maar de daadwerkelijke kracht van cinema is, dat een verhaal middels beeld en montage verteld kan worden. Personages en verhaal zijn uiteraard belangrijk, maar naar mijn mening niet zo essentieel voor een bijzondere filmervaring als de bovengenoemde elementen. Tarantino lijkt het belang van beeld te onderschrijven door The Hateful Eight in 70MM formaat uit te brengen (in Nederland in EYE Amsterdam). Dan moet de film zich daar alleen wel voor lenen. En in het eerste half uur is dat ook zo. Prachtige shots van de omgeving (veel sneeuw en paarden) zorgen ervoor dat je als kijker je volledig kan verliezen in de sfeer en het beginnende verhaal. Maar op het moment dat iedereen in de hut zit kijken we weer twee uur lang naar pratende, scheldende en schietende mensen. Het is zijn debuutfilm Reservoir Dogs, maar dan met cowboys.

Nog twee te gaan
Afgelopen jaar bliezen de films Son of Saul en Mad Max: Fury Road mij omver door pure visuele zeggingskracht. 2016 begint met de achtste film van Quentin Tarantino: ontzettend vermakelijk, maar ik denk dat het goed is dat hij het bij zijn voorgenomen tien films houdt. Voor een tv-serie hoef je je als filmmaker tegenwoordig helemaal niet meer te schamen.

Vorige week in Popcorntijd: Het allerbeste van 2015

Over Melvin
Van je hobby je werk maken. Het is Melvin Bruhn gelukt! Hij werkt als Aankoper Speelfilm bij de NPO. Alle films die door Melvin worden aangekocht zijn uiteindelijk te zien op een van de zenders van de NPO en on-demand. Na zijn studie Theater -film en televisiewetenschappen heeft hij bij het Nederlands Film Festival gewerkt om vervolgens aan de slag te gaan bij de NPO.
@melvinbruhn