In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week: drie films voor de prijs van één!

Star Trek Beyond
Dit jaar is het alweer 50 jaar geleden dat de eerste aflevering van Star Trek op tv werd uitgezonden. De ruimteavonturen van Captain Kirk en Mr. Spock – en later Captain Picard – hebben inmiddels vele series en spin-offs opgeleverd, plus een hele reeks speelfilms én natuurlijk ontelbare parodieën, zoals het zeer geestige Galaxy Quest (1999).

Een paar jaar terug leverde J.J. Abrams een geslaagde reboot af met Star Trek (2009), zoals de film simpelweg heette. De opvolger Star Trek into Darkness (2013) werd minder goed ontvangen, waarna Abrams zich richtte op de reboot van Star Wars, wat voor de hardcore fans, de Trekkies, toch hetzelfde is als een Ajacied die bij Feyenoord gaat spelen.

Justin Lin, vooral bekend van de Fast & Furious-films, nam de regie voor zijn rekening bij Star Trek Beyond terwijl acteur en komiek Simon Pegg, die in de film Scotty speelt, meeschreef aan het scenario. Dat is te merken, want Pegg zorgt voor de nodige komische momenten, zeker aan het begin van Star Trek Beyond.

Na drie jaar in de ruimte slaat de verveling en daarmee de meligheid toe bij de bemanning van de USS Enterprise. Maar dat luxeprobleem is snel uit de wereld geholpen wanneer ze worden aangevallen en een noodlanding moeten maken op een vreemde planeet. Ook daar zijn ze niet veilig, en moeten de leden van de bemanning zich in groepjes zien te redden. Zo is Spock (Zachary Quinto) overgeleverd aan Bones McCoy (Karl Urban) terwijl Scotty gered wordt door de bleke vechtlustige alien Jaylah (Sofia Boutella). Achter de dikke lagen make-up gaat Idris Elba schuil als de schurk Krall.

Star Trek Beyond is vermakelijk, maar allesbehalve grensverleggend: in het voorspelbare verhaal worden geestige intermezzo’s afgewisseld met actiescènes die soms lastig te volgen zijn vanachter een donkere 3D-bril. De scènes die nog de meeste emoties roepen zijn die met bemanningslid Chekov, gespeeld door Anton Yelchin, de jonge acteur die een maand geleden op 27-jarige leeftijd stierf bij een bizar ongeluk: hij werd in Los Angeles op zijn oprijlaan overreden door zijn eigen jeep. De film is opgedragen aan hem en aan Leonard Nimoy, de oer-Spock die vorig jaar stierf op de gezegende leeftijd van 83. 

Absolutely Fabulous: The Movie
Ook Absolutely Fabulous is natuurlijk gebaseerd op de gelijknamige tv-serie die vanaf 1992 onregelmatig op tv te zien was. Volgens de makers bleven de fans schreeuwen om de terugkeer van Edina (Jennifer Saunders) en Patsy (Joanna Lumley) en dus is er nu The Movie, met meer cameo’s (een stuk of zestig) dan geslaagde grappen. Het door Saunders geschreven verhaal is flinterdun: Patsy en Edina vluchten naar de Franse Rivièra nadat Kate Moss door hun schuld is verdwenen.

Hoewel alle bekende personages komen opdraven, van de stijve dochter Saffron tot leeghoofdje Bubble, wil het maar niet zo leuk worden als de serie. En dan zag ik de film nog wel omringd door Ab Fab-fans tijdens een met champagne overgoten preview. Maar zelfs deze hardcore fans moesten opvallend weinig lachen, behalve die twee als Eddie en Patsy verklede vrouwen die - geheel in stijl - zaten te blowen tijdens de film.

Call Girl
In Absolutely Fabulous mag Patsy Stone graag verlekkerd uitwijden over de tijden van vrije seks in de jaren zestig en zeventig. De Zweedse film Call Girl (2012) laat de andere kant van deze vrije periode zien, door de ogen van een 14-jarig meisje dat wegvlucht uit een tehuis en uit nieuwsgierigheid in een prostitutienetwerk belandt waar corrupte politici gretig gebruik van maken. Erg beklemmend, zeker wanneer je weet dat de film van Mikael Marciman op ware gebeurtenissen is gebaseerd: de zoon van de vermoorde premier Olaf Palme klaagde de makers zelfs aan wegens smaad. Het camerawerk is overigens van de Nederlander Hoyte van Hoytema.

Call Girl, vrijdag 22 juli, 22u10 op NPO3.

---

Over André

Eerst even wat schaamteloos name-droppen: van Matt Dillon tot Matt Damon, van Michael Fassbender tot Michael Douglas en van Martin Freeman tot Morgan Freeman (en dat was alleen maar de M): André Nientied interviewde bijna iedereen. Hij schreef jarenlang recensies, artikelen en interviews voor onder meer Nieuwe Revu en Nu.nl en reisde tientallen malen af naar Los Angeles en de filmfestivals van Cannes en Venetië. Maar zijn favoriete film blijft The Big Lebowski.
@nientied