Wilke Stuij, bekend van BEAM (de jongerencommunity van de EO), is contentmaker, spreker in kerken en draagt al jaren een geheim met zich mee. Ze valt namelijk op vrouwen en durfde dit niet te delen, omdat ze bang was voor afwijzing. Nu deelt ze haar geheim met heel Nederland.

Presentator en EO BEAM gezicht Wilke Stuij maakt haar eerste documentaire "Wanneer ga ik het ze vertellen" voor NPO 3 en deelt daarin haar persoonlijke zoektocht naar wie zij is. 

Ik wil de kijker graag meegeven dat je juist moedig kan zijn door je kwetsbaarheid te laten zien.

Voor de camera staan doe je vaker, maar zo een persoonlijk verhaal voor de camera vertellen heb je nooit eerder gedaan. Hoe heb jij het ervaren?
Door mijn werk bij EOBEAM ben ik inderdaad gewend om te presenteren voor een camera, maar mijn rol in deze docu was totaal anders. Als presentator ben je vaak niet echt persoonlijk en kwetsbaar, want je leert een tekstje uit je hoofd en begeleidt mensen een programma door of vertelt een verhaal. In deze docu wilde ik me graag in de ziel laten kijken en heel eerlijk zijn, dus ik moest juist mijn ‘presentatormodus’ helemaal uitzetten. Het was even wennen, maar op een gegeven moment had ik niet eens meer door dat de camera erbij was!

Welk moment is jou het meest bijgebleven op set?
Er zit een scène in deze docu waar ik iets doe wat ik al heel lang voor me uit schuif: ik bel voorgangers van kerken waar ik regelmatig spreek om ze te vertellen over mijn relatie met een vrouw. Vervolgens vraag ik hen of ik nog steeds welkom ben om te komen spreken. Ik heb die dag zes belletjes gedaan (ik voelde me net een callcenter) en het waren echt wel hele spannende momenten voor me. Hoewel het pittige gesprekken waren en er hier en daar echt wel een traantje is gevallen, is me vooral bijgebleven dat elke voorganger de tijd voor me nam. Ik had deze gesprekken zonder camera’s en zonder docu-deadlines nooit durven voeren en ben trots dat ik het nu tóch heb gedaan.

Je zegt het in je antwoord op de vorige vraag al dat je met een aantal kerken belt. Er is ook een moment dat je geëmotioneerd raakt, kan je daar iets meer over vertellen?
Op een gegeven moment had ik een kerkleider aan de telefoon die zei: ‘Jij hebt geen probleem, wij hebben een probleem.’ Hij bedoelde hiermee dat hij vindt dat kerken goed moeten nadenken hoe ze lhbt’ers een plek geven en dat het niet aan de lhbt’er is om constant te strijden voor z’n plekje. Ik werd er stil van en realiseerde toen: dit heeft nog nooit iemand uit de kerk tegen me gezegd. Dat was best pijnlijk, want ik heb dus jaren rondgelopen met het idee dat ik de wereld op m’n schouders moest dragen en niemand tot last mocht zijn. Het is een mooi sleutelmoment geworden in de docu, maar ook in mijn persoonlijke leven heeft het me geholpen hier beter mee te dealen.

Ik heb ontdekt dat het voor mij heel belangrijk is dat ik me allereerst veilig voel bij mezelf. 

Wat had je totaal niet verwacht bij het maken van deze documentaire?
Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik een documentaire maak en ik had heel veel niet verwacht. Hoeveel werk het is voor je een goed script hebt, bijvoorbeeld. En hoe ontzettend vaak je de selectie en volgorde van scènes nog verandert: zelfs nog op de laatste dag. En wist je dat je als editor wekenlang tegen redelijk kleurloos beeld aan zit te kijken omdat de kleurcorrectie pas helemaal aan het eind gebeurt? Ook maak je een docu nooit alleen, alleen al omdat je nooit alle skills zelf beheerst. Ik had een fantastische crew die het samen met mij een product heeft gemaakt waar ik trots op ben.

Leven met een geheim is iets wat veel mensen doen, wat voor advies heb je voor hen? 
Pak je tijd. Doe geen overhaaste dingen, want je verstopt je waarschijnlijk niet voor niets. Ik heb ontdekt dat het voor mij heel belangrijk is dat ik me allereerst veilig voel bij mezelf. En ik ben pas veilig bij mezelf, als ik mezelf niet in de steek laat. Dat in de steek laten doe ik als ik me verstop of dingen weglach. In deze docu wil ik dus moedig zijn, ook als ik niet weet wat dat betekent voor hoe mensen naar me kijken. Een quote van Theodore Rooseveld heeft me hier ontzettend mee geholpen:“It is not the critic who counts; not the man who points out how the strong man stumbles, or where the doer of deeds could have done them better. The credit belongs to the man who is actually in the arena, whose face is marred by dust and sweat and blood; who strives valiantly; who errs, who comes short again and again, because there is no effort without error and shortcoming; but who does actually strive to do the deeds; who knows great enthusiasms, the great devotions; who spends himself in a worthy cause; who at the best knows in the end the triumph of high achievement, and who at the worst, if he fails, at least fails while daring greatly.”

Ondanks dat sommige kerken het thema lhbti+ ingewikkeld vinden, heb ik aan Gods liefde voor mij nooit getwijfeld.

Als je Wanneer ga ik het ze vertellen moet omschrijven in drie woorden, welke zouden dat zijn?
Oprecht, moedig, verdrietig.

Wat hield je sterk?
Het was best een pittige tijd voor me. Ik was voor het eerst van m’n leven een regisseur, maar ook direct de hoofdpersoon in een documentaire. Ik ben als hoofdpersoon de strijd aangegaan met m’n grootste angsten die ik al jaren aan het wegduwen was. Ik ben christelijk en mijn geloof in God heeft me er doorheen gesleept. Ondanks dat sommige kerken het thema lhbti+ ingewikkeld vinden, heb ik aan Gods liefde voor mij nooit getwijfeld. Wat er ook gebeurt en wat er ook tegen of over me wordt gezegd, ik voel die liefde en rust van God overal doorheen.

Wat wil je de kijker meegeven?
Ik wil de kijker graag meegeven dat je juist moedig kan zijn door je kwetsbaarheid te laten zien. Dit was voor mij niet vanzelfsprekend, maar tijdens het proces van het maken van deze docu, realiseerde ik het steeds meer. Voor mij voelt het als christen heel kwetsbaar (en soms onveilig) om te zeggen dat ik gay ben, bij een ander ziet kwetsbaarheid er weer anders uit. Ik hoop dat mijn docu eraan bijdraagt dat mensen wat minder graag hun gelijk willen halen en wat meer verbinding zoeken met elkaar.

Is er nog iets wat je kwijt wil?
Het overweldigt me hoeveel aandacht er is voor dit verhaal. Ik heb een redelijk bekende kop in de christelijke scene en had verwacht dat het daar wel zou worden opgepikt, maar toen bijvoorbeeld NOS en RTL Nieuws belden, was ik toch best wel verbaasd. Uiteindelijk gaat deze film over meer dan een intern probleem van christelijk Nederland. Het gaat over moedig zijn en jezelf laten zien en dat herkent uiteindelijk iedereen.

Wanneer ga ik het ze vertellen zie je hier.