Elke week tikt Jochgem een review over een serie die je gezien móét hebben. Of eentje die je moet weren als de pest. Hoe handig is dat?!

The Night Of. Het had de homecoming van HBO’s verloren zoon moeten worden, het bewijs dat zijn weergaloze rol als padre de familia in The Sopranos geen toevalstreffer was, maar toen ging ie dood, James Joseph Gandolfini Jr. Mooi klote. Wie moest die grote schoenen nu gaan vullen? “Robert De Niro?”, mompelde iemand vanuit ‘n hoekje van de schrijverskamer. Leuk geprobeerd, maar het enige wat Robert de laatste tijd lijkt te willen vullen zijn z’n zakken met rolletjes in films die het zelfs niet tot de DVD-bakken van de Blokker redden. Robert De Niro. Het werd John Turturro – die van Do The Right Thing en O Brother Where Art Thou – en het werd een schot in de roos. Turturro heerst, stuwt de rest van de cast in z’n kielzog naar een meer dan prima hoogte en maakt van HBO’s nieuwe een absolute moetkijker.

What happened?!
Opeens zat ze achterin je vader’s taxi, de taxi die jij vlak daarvoor stiekem de straat uit had laten rollen omdat je zo nodig naar het feestje van die populaire jongens moest. Ze maakte een wat verwarde indruk, maar wat weet jij nou helemaal van meisjes? Normaal gesproken praten ze eigenlijk alleen maar met je als ze hulp nodig hebben met hun huiswerk. Dit meisje was anders. Ze wou naar het strand. Het was rond middernacht op een doordeweekse avond, maar ze wou naar het strand. Uitwaaien. Vluchten misschien. Samen. Je hoorde de stem van je moeder in je hoofd: “Pas op voor dit soort vrouwen, Naz. Ze zijn niet goed voor je. Ze sleuren je mee in hun misère. Blijf uit de buurt.”. Alles in je zei: “Rennen.”, maar je bleef. Of je zin had om met haar mee naar huis te gaan? Ze had spullen thuis, spullen voor een feestje. Je knikte waar je had moeten bedanken, nu is ze dood en jij hebt geen idee. Geen idee wat er is gebeurd en geen idee hoe je hier mee om moet gaan.

Oogstrelende ellende
The Night Of is dat ene liedje van Fink verpakt als serie. Geen opsmuk, geen laklaag, alleen oogstrelende ellende. Het is de perfecte duisternis.

Het is een kettingbotsing van beelden die zo uit Anton Corbijn’s Hasselblad hadden kunnen rollen. Esthetisch verantwoorde rauwness. De schoonheid van roestend ijzer en verweerd beton. Het is acht uur televisie kijken met een heerlijke knoop in je maag. Het is wat HBO kan en wat ze ons met Oz, True Detective en The Wire  al zo vaak voorschotelden. De prettige grimmigheid kan niet helemaal als een verrassing komen als je bedenkt dat Richard Price – jarenlang schrijver voor The Wire – The Night Of op z’n conto mag bijschrijven. De man die ook het scenario schreef voor de XXL versie van Michael Jackson’s Bad is gek op grauw, urban en realistisch Amerika and it shows. Is het gezellig? Nee. Is het bij vlagen trager dan de service bij de Burger King op het Leidseplein? Ja. Maar who cares?! The Night Of is geen serie, het is kunst. Zo, nu heb ik de boel zo enorm op lopen hemelen dat het alleen nog maar tegen kan vallen. Het wat zwakke einde bijvoorbeeld, maar zie dat door de vingers, dat verdient deze serie.

- HBO (2016)
- Prachtige mistroostigheid zonder enige opsmuk
- 50 minuten per aflevering

Check ook FunX voor meer serienieuws.

---

Tijdens de levensbedreigende mannengriepgolf van 2007 keek Jochgem op zijn laatste krachten alle seizoenen van The Sopranos. Als het dan toch zijn tijd was om te gaan, dan niet voordat hij één van de beste series ooit keek. Manisch seriekijken bleek het juiste medicijn en de overlever nam zich voor om voortaan alles te kijken wat los en vast zit en dit te delen met de wereld. Dat doet hij vanaf nu ook hier op npo3.nl en funx.nl. Leuk!