Elke week tikt Jochgem een review over een serie die je gezien móét hebben. Of eentje die je moet weren als de pest. Hoe handig is dat?!

Ik had een aantal maanden geleden gezonde verwachtingen van series als Colony, Mad Dogs, Outsiders, Animals en Baskets, maar ben inmiddels flink wat illusies armer. Nu ik er zo over nadenk is dat seriekijken gewoon een opeenstapeling van teleurstellingen. Het is de hedendaagse zelfkastijding. Als je zou moeten kiezen tussen jezelf tot bloedens toe kapot slaan met een rozenstruik of ‘t eerste seizoen Animals helemaal af kijken, dan zou dat nog best een lastige keuze zijn. Iemand een idee hoe lang het duurt voordat zo’n vleeswond een beetje dicht zit en je weer gewoon t-shirts kunt dragen? I’m asking for a friend.

Dooie mus
Ook The Night Manager stond op voorhand in de hogere regionen van mijn “ooh-jezus-als-dit-het-niveau-van-de-series-van-2016-wordt-dan-gaat-het-zo’n-belachelijk-lekker-jaar-worden” lijst. Een samenwerking tussen twee van mijn favoriete zenders (AMC, BBC), een cast om van te watertanden en een trailer, die doet vermoeden dat je vanaf minuut één verstrengeld komt te zitten in een web van list en bedrog. Dit kon toch niet anders dan geweldig worden? Nou, was het maar zo.

Zit nooit aan de vriendin van een willekeurig onderwereldfiguur
Jonathan Pine heeft het blijkbaar zo ontzettend druk als nachtconciërge van een hotel in Caïro dat hij niet aan het kijken van films toekomt. Als hij dat wel zou doen, zou hij namelijk weten dat je altijd met je klauwen van de vriendin van de bad guy af moet blijven. Daar komt alleen maar gezeik van. Ook nu. De boel loopt volledig uit de hand en Jonathan pakt z’n spullen om in Zwitserland zijn carrière in het hotelwezen voort te zetten. Als een aantal jaren later de louche wapenhandelaar Richard Roper met z’n Louis Vuitton tassenset z’n hotel binnenloopt, krijgt hij de kans om wat dingen uit zijn tijd in Egypte recht te zetten.

Plichtmatig
Zo graag zou ik iets anders zeggen, maar ik voel The Night Manager gewoon niet echt. Het is een serie zonder ziel. Hugh Laurie (Mr. House), Tom Hiddleston (Loki in Thor) en Olivia Colman (Peep Show, Broadchurch) kunnen allemaal acteren, maar in The Night Manager lijkt iedereen ‘m op de automatische piloot te doen. Het ontbreekt aan echte bevlogenheid. Het is plichtmatig. Plichtmatig, zoals de artiest die vanwege contractuele verplichtingen nog één album bij zijn maatschappij moet droppen en dan maar gewoon wat rommel op een cd laat persen om er van af te zijn. The Night Manager is die rol die ze accepteerden omdat thuis de schoorsteen moet blijven roken. Niet omdat ze er verliefd op werden. Dat voel je. Zo’n enorm gevoelige jongen als ik wel tenminste.

Luchtige spionagethriller
Laurie zou een gewetenloze wapenhandelaar moeten zijn met minachting voor de vele levens die zijn handelswaar naar het hiernamaals blaast. Zijn karakter boezemt echter nauwelijks angst in. Hiddleston heeft zo’n enorme muur opgetrokken, dat je eigenlijk geen idee hebt naar wie je zit te kijken en Colman is vooral veel hysterisch aan het schreeuwen. Met een verhaal als dit zou je verwachten dat je de hele tijd op het puntje van je stoel zou zitten, maar niets is minder waar. Zelfs de overload aan onheilspellende strijkers op de achtergrond, kan van The Night Manager geen nagelbijter maken. Het ontstijgt het niveau van een luchtige spionagethriller met Liam Neeson in de hoofdrol nooit. Jammer.

Onderste uit de kan
Het bovenstaande is misschien wat strenger dan het uiteindelijke cijfer doet vermoeden. Tegenvallend werk van de BBC en AMC is namelijk altijd nog beter dan de gemiddelde NBC/CBS produktie. The Night Manager is best kijkbaar, maar als je op voorhand de ingrediënten ziet, dan kun je niet zeggen dat het onderste uit de kan is gehaald. Ik weet niet waarom, maar om de één of andere reden moest ik tijdens het kijken steeds aan The Honourable Woman denken. Als je nou echt een goeie serie wil kijken, kijk dan die.

- AMC/BBC (2016)
- Gast probeert met gevaar voor eigen leven een chick te redden die hij nauwelijks kent
- 45 minuten per aflevering

Check ook FunX voor meer serienieuws.

---

Tijdens de levensbedreigende mannengriepgolf van 2007 keek Jochgem op zijn laatste krachten alle seizoenen van The Sopranos. Als het dan toch zijn tijd was om te gaan, dan niet voordat hij één van de beste series ooit keek. Manisch seriekijken bleek het juiste medicijn en de overlever nam zich voor om voortaan alles te kijken wat los en vast zit en dit te delen met de wereld. Dat doet hij vanaf nu ook hier op npo3.nl en funx.nl. Leuk!