Elke week tikt Jochgem een review over een serie die je gezien móét hebben. Of eentje die je moet weren als de pest. Hoe handig is dat?!

Gingen wij met z’n allen vorig jaar even goed op Narcos?! En terecht. Wat een serie. Wat is er lekkerder dan tien afleveringen lang kijken naar krankzinnige grootheidswaan, die ook nog eens waargebeurd is? Nou, wat dacht je van VIERENZEVENTIG afleveringen lang kijken naar krankzinnige grootheidswaan, die ook nog eens waargebeurd is? Dat kan dus. Daar waar Netflix het verhaal van de drugsbaron di tutti drugsbaronnen netjes heeft teruggebracht tot twee hapklare seizoenen van 10 afleveringen, hebben ze er bij Caracol wat meer tijd voor uitgetrokken. Bijna heel 2012 om precies te zijn. Van mei tot en met oktober schoot Don Pablo vijf avonden in de week iedereen overhoop, die het gore lef had om tussen hem en zijn geliefde plata te komen. Pablo Escobar: El Patrón Del Mal is er dus niet één voor de mensen die het moeten doen met een geringe portie zitvlees. Voor de volhouders is het een aanrader, al is dat nou niet direct omdat het zo’n geweldig goeie serie is.

Geweldige knulligheid
Als je Pablo Escobar: El Patrón Del Mal langs de maatlat legt van alles wat geweldig kan zijn aan een serie, dan schiet het op bijna alle vlakken tekort. Acteurs? Die hoeven helemaal niet te kunnen acteren, joh. Als ze rechtop staan en vier regels tekst op kunnen dreunen, dan is dat al helemaal dikke prima. Special effects? Thunderbirds was toch ook een groot succes en daar zag je ook gewoon nog alle touwtjes. Audio nabewerking? Dat is toch helemaal nergens voor nodig? Wat maakt het uit dat er bij de wat energiekere scènes in het microfoontje wordt gehijgd als een Beagle die er net een hele dag apporteren in het mulle zand van Scheveningen op heeft zitten? Niks. Mensen hebben heus wel in de gaten dat we dit met een redelijk kleine portemonnee hebben moeten maken. Ze moeten de charme er maar van inzien. De charme. Laat dat nou precies zijn wat dit zo’n lekkere serie maakt. Tuurlijk is het knullig. Tuurlijk lijkt het net alsof de cast van Goeie Tijden, Slechte Tijden heeft besloten om dit televisieseizoen eens lekker het verhaal van Pablo te vertellen. Tuurlijk is Narcos op bijna alle vlakken de betere keuze, maar is het zo verslavend als Pablo Escobar? Ik durf het te betwijfelen.

- Caracol TV (2012), maar te zien op Netflix
- Als GTST het verhaal van Pablo Escobar zou vertellen
- 45 minuten per aflevering

Check ook FunX voor meer serienieuws

---

Tijdens de levensbedreigende mannengriepgolf van 2007 keek Jochgem op zijn laatste krachten alle seizoenen van The Sopranos. Als het dan toch zijn tijd was om te gaan, dan niet voordat hij één van de beste series ooit keek. Manisch seriekijken bleek het juiste medicijn en de overlever nam zich voor om voortaan alles te kijken wat los en vast zit en dit te delen met de wereld. Dat doet hij vanaf nu ook hier op npo3.nl en funx.nl. Leuk!