'Als ik jonge meiden op het strand zie, heb ik eigenlijk nog steeds een soort borstkanker'
'Als ik jonge meiden op het strand zie, heb ik eigenlijk nog steeds een soort borstkanker'
- 2 minuten leestijd
Borstkanker is niet alleen maar vechten, het is ook leren leven met je lichaam.
"We moeten stoppen met borstkanker alleen als strijd neer te zetten", zegt filosoof Marjolein de Boer. Gisteren promoveerde ze aan de Universiteit van Maastricht op de vraag hoe vrouwen die borstkanker hebben of hadden hun lichaam ervaren.
Als een borst geamputeerd is, verandert niet alleen je lichaam, maar ook hoe je naar je lichaam kijkt. En juist díe verhalen horen vrouwen die dat meemaken niet vaak genoeg. "Voor sommigen is ontzettend veel behoefte aan andere verhalen over hoe je omgaat met de ziekte en je veranderende lichaam."
NOS op 3 sprak drie vrouwen die die één of beide borsten lieten amputeren vanwege borstkanker en vroeg hoe zij naar hun lichaam kijken na de borstkanker. Zoals Marike, die op haar 25ste borstkanker kreeg. Ze heeft nog één borst, en het blijft lastig, als ze bijvoorbeeld jonge meiden op het strand ziet. "Niet zozeer om de borsten, maar om wat het symboliseert: dat ik eigenlijk nog steeds een soort borstkanker heb."
Hier lees je hun verhalen.
Als je echt jong bent...
25 jaar is jong voor zo'n heftige ziekte, maar het kan nog erger. Bij FunX spraken Morad en Shay met Nessa. Zij was 19 jaar oud toen ze bij zichzelf een knobbeltje ontdekte. Ze kon weinig informatie vinden voor jonge vrouwen met borstkanker, dus richtte ze een stichting op.
Hoe gaat het eraan toe als je borstkanker hebt?
Cameravrouw en regisseur Meral Uslu had borstkanker, en ze maakte een documentaire over het hele proces. "Mijn Kanker is een documentaire over de borstkanker die mijn leven binnendrong. In deze film is de camera de patiënt: ik film tijdens de behandeling vooral mijn behandelaars. De kijker wordt daardoor in de positie van de patiënt geplaatst."
Hieronder kan je de docu kijken.